Overwegingen…
Deze week staat in de krant: “Verwarde patiënt valt tussen wal en schip. Politie en ggz-hulpdiensten krijgen te maken met steeds meer verwarde mensen. Maar ze krijgen vaak niet de zorg die ze nodig hebben.” (Zorgvisie, 18 mei 2015) Eigen-kracht-beleid?!
Maar ook een ander bericht in de krant: “Handen vol met het een eenvoudige werk. Van der Leegte Werkt BV groeit als sociale werkvoorziening nieuwe stijl. Ook Wajong’ers krijgen er een kans.” Het artikel gaat over het succes van de formule. “Als je de juiste snaar weet te raken en geduld hebt, krijg je veel voor elkaar.” (ED, 19 mei 2015)
En een melding in de nieuwsbrief van de vrijwilligersorganisatie Go4It!-Jongerencoaching: “Go4it! was te gast bij de Rotary Eindhoven Veldhoven. (…) en niet onbelangrijk: we mogen gebruik maken van het netwerk van Rotary. Zo kunnen we bijvoorbeeld vragen die vanuit trajecten komen (bijvoorbeeld stageplaats, bijbaantje) doorsturen naar deze club. Hartelijk dank Rotary Eindhoven Veldhoven!” (Nieuwsbrief Go4It! mei 2015)
Ik geloof in ontmoeten, en in de menselijke maat.
Waar mensen werkelijk mensen ontmoeten, gebeurt er iets.
Gekend worden, betekenis hebben voor iemand, verwacht worden, nodig zijn – niemand kan zonder.
Welk optimisme er ook via machines verspreid mag worden… Ik geloof in de uniekheid van het contact tussen mensen in de echte wereld van het hier en nu.
In Eindhoven hebben we een afdeling van de woon-werk-gemeenschap Emmaüs. Ik sprak een leidinggevende. In de gemeenschap is plaats om te wonen, in combinatie met mee-werken. Je werkt dan mee in de kringloopwinkel, in het onderhoud, in de klussen die er zijn. Therapie wordt er niet in het huis gegeven, als dat nodig is gebeurt het binnen de reguliere zorg. De gemeenschap onderhoudt zichzelf. En de oorsprong van deze internationale gemeenschapsvorm ligt in een praktisch begin.
Dat is in 1949 in Parijs, door priester en parlementslid Henri Groues, beter bekend als Abbé Pierre. In de jaren na de tweede Wereldoorlog heerst er in Frankrijk een grote woningnood en Abbé Pierre vraagt aandacht voor dit probleem. Een ontmoeting met een dakloze man, die wanhopig is en een einde aan zijn leven wil maken, betekent de start van de allereerste Emmaüsgroep, in Neuilly Plaisance, in de buurt van Parijs. Abbé Pierre vraagt deze man zijn wanhopige gedachten wat uit te stellen, en de handen uit de mouwen te steken – zodat ze met z’n tweeën degenen kunnen helpen die er even slecht of slechter aan toe zijn. Het meehelpen wordt de wanhopige man tot een levens-ader, en hij heeft niet meer zelf een einde aan zijn leven gemaakt. Hij kan in het huis van Abbé Pierre wonen. Dit huis heeft Abbé Pierre “Emmaüs” gedoopt, een naam die staat voor nieuwe hoop.
Al snel worden er meer mensen in deze gemeenschap opgenomen. Om in het onderhoud te kunnen voorzien, komen leden van de groep op het idee om gebruikte spullen te verzamelen en deze te verkopen. Er zijn nu Emmaüs-woonwerkgemeenschappen in 37 landen, verdeeld over vier continenten (Afrika, Azië, Amerika en Europa). Ondanks de religieuze naam is Emmaüs zeer bewust niet gebonden aan een levensovertuiging of religie. (info uit Wikipedia en Emmauseindhoven.nl)
Ik geloof in zingeving.
Wat is het fundament onder mijn leven, waar liggen mijn ankers?
Ik houd van mensen, ieder in eigen context en in relatie met het grotere geheel. De manager is net zoveel mens als de dakloze die alles kwijt is geraakt. Als mens ontmoet ik allebei graag, en met mijn coaching kan ik allebei helpen als het gaat om dat unieke stuk van het omgaan met emoties.
Welkom om kennis te maken of het contact te verdiepen.
Natuurlijk ben ik benieuwd naar jouw reactie en visie.
Marjan vd Brink
Kolibri Coaching en Communicatie
www.kolibri-comm.nl
mjb*kolibri-comm.nl // 06-36277958
