Psst… Silent secrets? Het paard luistert, en verbindt zich
Horen, luisteren en verstaan. Luisteren wordt aangemerkt als één van de moeilijkste habits tussen mensen. Het vraagt geduld en wijsheid. Hoe moeilijk is het om iemand echt uit te laten spreken, voordat we ons eigen zegje doen? Ik ben regelmatig ongeduldig :).
Echt luisteren opent verborgen werelden – de werelden van gedachten en ervaringen die dieper in onze levens verankerd zijn. Luisteren naar onszelf opent wegen naar onze eigen verborgen wereld. Als je daar meer over wil weten, laten we dan kennismaken en een keertje babbelen.
Waarom oefenen met een paard?
Ik geef les in taal/Nederlands, dus ik leer je de theorie en vaardigheden die je nodig hebt om je luistervaardigheid te verbeteren. Maar om je extra snel en duidelijk te helpen, gebruik ik paarden als levende tools. Ze zijn zo effectief in het aangeven van hun ervaring met ons, dat kunnen we elkaar als mensen niet geven.
Paarden horen. En ze spiegelen. Ze zijn bereid te helpen om je meer te vertellen over je gedachten en je gevoel. Huh…? Kijk even mee naar de oren van een paard. Of kom het zelf ervaren.
Paarden horen onze taal, zien ons bezig zijn, pikken geluiden op uit de omgeving, en doen hun ding. Zij kunnen hun oren alle kanten op bewegen, en ieder apart ook nog! En wat nog veel mooier is: ze peilen onze gevoelens. Daar gaat het om!
De oren van het paard… Als je er op let: het is ongelofelijk wat paarden met hun oren doen. Ze scannen de omgeving, zijn altijd aan het draaien met die ontvangers, en lijken te denken: “Hmm, wat vind ik er van?”. Als je hun aandacht krijgt, dan zijn ze bereid zich met je te verbinden – en je tegemoet te komen in wat je bezig houdt. Geloof het of niet, ze peilen je silent secrets. Ze weten de woorden niet, maar horen je emotie.
Ook voor jou
De paarden en hun oren – ze luisteren. Naar jou, naar mij, naar wat er is.
We maken even een kleine vergelijking. Ook voor de hulpverlener en de manager :), met de juf en de moeder – die hebben ‘ogen in hun rug’. Toch? Juf of moeder is bezig met iets, maar ze hoort wat er in de omgeving gebeurt. In ieder geval horen ze dat bij kinderen. De kinderen babbelen, spelen, sjouwen, slepen met spullen, zijn iets aan het proberen – de juf en de moeders zien het met hun oren. Als er iets voordoet: dan zijn ze opeens actief en ze doen wat nodig is.
Het paard doet dat ook zo: het ziet met de oren. Maar het hoort ook de toon in je stem. Je plezier, aarzeling, twijfel, verdriet, succes, of wat het is. En als ze het nodig vinden: dan komt er actie.
Overigens: het paard reageert ook regelmatig als een kwetsbaar kind. Door het gedrag te observeren, kun je leren communiceren met en over kinderen.
Als ik als paardenkudde-leider aan andere mensen iets vertel terwijl we bij de paarden staan, of aangeef hoe ik iets geregeld wil hebben, dan zie je het paard vaak al doen wat ik bedoel, voordat ik met het paard contact heb. Net zoals je kind dat ergens in de kamer zit te spelen, terwijl jij met iemand over hem/haar praat… Mind your tongue, kinderen peilen en horen je! Andere mensen die met je optrekken doen dat trouwens ook.
Zin in een kleine uitdaging?
1. Stel je in de komende twee dagen het volgende voor: dat je je oren kunt gebruiken als 2 los te bedienen ontvangst-schotels. Je kunt ze alle kanten op bewegen en zo richten dat het geluid dat je wilt scannen optimaal binnenkomt. Wat gebeurt met je als je je oren zo echt bewust inzet? Wat doen je handen? Hoe beweeg je je hoofd? Waar kijk je naar?
2. Als wij als mensen paarden-oren zouden hebben, dan zouden we aan elkaar kunnen zien waar we naar luisteren. Stel je dat even voor als je deze week in de trein zit, in de kantine bent, achter de computer zit op het werk – etc. Zie je het voor je? Funny…? Wie luistert naar wie, waarom, wanneer – en zo? Ik kan me zo maar voorstellen dat je je bewust wordt van onzichtbare interacties, die ook nog een rol blijken mee te spelen in het verdere verloop van het samenzijn. Spreek positief, en je omgeving hoort je positief!
3. De juf en de moeder in mijn verhaal hierboven, luisteren wel, maar doen nog even niets. Datzelfde gedrag zie ik in mijn praktijk ook bij de paarden: ze laten met hun oren zien waar ze naar luisteren, wat hun aandacht heeft, wat ze interessant vinden – maar dan doen ze verder vaak nog niks. Pas als het allemaal interessant genoeg is, of als er op één of andere manier een reden voor is, dan komen ze in beweging. Dus, als we zelf actief gedrag bij de paarden willen uitlokken, dan is het onze eerste uitdaging om ontvangstschotel ‘oor’ op ons gericht te krijgen. Ehm, eerlijk gezegd is dat tussen mensen, op het werk en thuis geloof ik ook vaak zo…? Echt, het is een leuk spel om dit met paarden te oefenen :).
Het is aan mij als coach om je vervolgens te helpen op de punten waar je moeite of ‘knopen’ ervaart en met de vragen die je hebt.
Kom het zelf ervaren!
Wat kan ik meer vertellen… Je kunt het gewoon zelf meemaken! Maak een afspraak voor kennismaking. Wacht niet, doe het meteen :), dan kun je het niet meer vergeten. Dan praten we over het horen en luisteren, en maak je ook kennis met het paard. Leuk je te ontmoeten!
Hee, en let een paar dagen op jezelf: wat doe je allemaal met je oren?!!
Zie je reactie tegemoet!
